Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία συρρικνώνεται και στην Ελλάδα καταρρέει, γιατί αδυνατεί να συμπορευτεί με τον προοδευτικό πόλο δυνάμεων, απέναντι στη νεοφιλελεύθερη επέλαση! Στην Ελλάδα «εθελοτυφλούντες αξιωματούχοι», όσοι δηλαδή δεν αντιλαμβάνονται τον «χώρο» ότι έγινε παρακολούθημα του αδίκου «νεοφιλελεύθερου συμβιβασμού», και ότι το πρόβλημα είναι η αλλαγή πολιτικής, είναι αυτοί που επιμένουν πως μπορεί μέσα από συνέδρια διαδοχής «προσώπων» να υπάρξει «ανασυγκρότηση» τoυ σοσιαλδημοκρατικού χώρου! Πρόκειται όμως για μια «αυθαίρετη» επιδίωξη, γιατί αφαιρεί από την πολιτική σκέψη βασικά εργαλεία της διαλεκτικής ανάλυσης! Το πρώτο εργαλείο είναι η πολιτική αποτίμηση!.... Αφορά το γεγονός ότι δεν λαμβάνεται υπ όψιν η πολλαπλώς εκφραζόμενη κοινωνική διάθεση να υψώσει «τείχος» αντιπαράθεσης με τις πολιτικές δυνάμεις που προώθησαν ένα «συμβόλαιο» επιλεκτικής – σωτηρίας» για τους λίγους! Ο «συμβιβασμός» της (δεξιάς) σοσιαλδημοκρατίας με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκφράσεις δεν βρίσκει πολιτική νομιμοποίηση στον προοδευτικό χώρο!Το δεύτερο εργαλείο αφορά το γεγονός ότι η προοδευτική εκλογική βάση πλειοψηφικά και πολύπλευρα δείχνει πως απορρίπτει την όσμωση, δηλαδή την επικοινωνία με δυνάμεις που οι πολιτικές τους όχι μόνο δεν «σώζουν» αλλά δημιουργούν κοινωνικό-οικονομικό και παραγωγικό διχασμό! Γι’ αυτό και τα ερωτήματα γίνονται αμείλικτα: Έχει την αξιοπιστία αλλά και το πολιτικό προσωπικό η «δεξιά» σοσιαλδημοκρατία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη να επιδιώξει την «ανασύσταση»; Στην Ελλάδα μια μερίδα «αξιωματούχων» επιμένει και εκτιμά ότι είναι εφικτό το εγχείρημα «ανασύστασης» της σοσιαλδημοκρατίας από τις δυνάμεις που υπηρετήσαν την πολιτική που ηττήθηκε! Και ισχυρίζονται ότι το εγχείρημα που προτείνουν θα καλύψει τον τρίτο χώρο του κέντρου! θα είναι κάτι σαν μπαλαντέρ στον νεοφιλελεύθερο η στον προοδευτικό πόλο! Ποια είναι λοιπόν η πραγματική επιδίωξη όσων επικαλούνται την ανάγκη ανασυγκρότησης της σοσιαλδημοκρατίας; Αν παρατηρήσει κάνεις, θα προσέξει πως οι «αξιωματούχοι» του χώρου, «βολεύονται» στο να ορίζουν το εγχείρημα, όχι ως πολιτική διαδικασία ανασύστασης, δηλαδή συνάντησης ρευμάτων κινήσεων και τάσεων του σοσιαλιστικού και ριζοσπαστικού χώρου από μηδενική βάση, αλλά ως «οργανωτίστικο» εγχείρημα συγκόλλησης «στελεχών»! Διασφάλισης ρόλων! Επιλέγουν την διμέτωπη αντιπαράθεση! Κριτική που υποκρύπτει στόχευση για «δικαίωση» -επαναφορά των πολιτικών και των κυβερνητικών σχημάτων που ηττήθηκαν! Ότι δηλαδή είχε απορρίψει τότε ο Ανδρέας , με την ίδρυση του σοσιαλιστικού κόμματος! Εύκολα άλλωστε μπορεί κάνεις να ανατρέξει στο άρθρο του που μεταξύ των άλλων αναφέρει πως «τόση σχέση έχει η σοσιαλδημοκρατία με τον σοσιαλιστικό και προοδευτικό χώρο όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο…» Εύλογο λοιπόν το ερώτημα! Μπορούν τελικά εξαγγελίες περί «ανασυγκρότησης του σοσιαλδημοκρατικού χώρου» μέσα από «συνέδρια κόμματων του σωλήνα» να απαντήσουν στα προηγούμενα θέματα; Η ανασύσταση προϋποθέτει αξιόπιστα σχήματα επανασύνδεσης με την κοινωνική βάση, η οποία με τη σειρά της διεκδικεί: - πρώτα καθαρό ιδεολογικοπολιτικό, προγραμματικό και κοινωνικό στίγμα ,αλλά και οργανωτικό! - ταυτόχρονα νέο αφήγημα, με αυτοκριτική, και πολιτικό προσωπικό που θα το εκφράζει δημόσια! ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ συμμαχίες και κριτική συμπόρευση με τις δυνάμεις της άλλης αριστεράς, της οικολογίας και του προοδευτικού κέντρου, που αγωνίζονται από την ίδια προοδευτική όχθη! Η «ανασύσταση» λοιπόν είναι πρώτα πολιτικό εγχείρημα και στη συνεχεία οργανωτικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου