Η πλειοδοσία των πολιτικών κομμάτων στην πλάτη των ελλήνων

Όσο πλησιάζουμε στις εκλογές τόσο η ρητορική των κομμάτων όσο και οι επίσημες δεσμεύσεις τους αναφέρονται σε μέτρα φιλολαϊκά που ακούγονται πολύ ευχάριστα και που δημιουργούν στους ψηφοφόρους μια υπέρμετρη αισιοδοξία για το αύριο. Αυτό βέβαια μέχρι την 17η Ιούνη γιατί από την επομένη θα βρεθούν μπροστά στην πολύ σκληρή πραγματικότητα και όσο και αν υπάρχουν καλές προθέσεις οι πράξεις φοβάμαι ότι θα είναι ανακόλουθες με αυτές. Και ερχόμαστε στην ουσία. Σαμαράς και Τσίπρας παρουσίασαν τα προγράμματα των κομμάτων τους προσαρμοσμένα στο νέο προεκλογικό σκηνικό που θέλει τα δύο αυτά κόμματα να μάχονται για την πρωτιά....Με μια συνοπτική κωδικοποίηση ξεχωρίζουμε από τη Νέα Δημοκρατία τη δημιουργία 150 χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, η αξιοποίηση 12,5 δις ευρώ από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ για το ξεμπλοκάρισμα μεγάλων έργων υποδομής και στον τουρισμό. Επίσης ακούσαμε για αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων και των επιδομάτων πολυτεκνίας στα επίπεδα του 2009, αποκατάσταση μισθολογίου αστυνομικών και των χειριστών πολεμικής Αεροπορίας. Αποκατάσταση των ομολογιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων από τις ζημιές που υπέστησαν από το κούρεμα του χρέους. Παράλληλα υπόσχεται έκτακτο επίδομα ανεργίας σε αυτοαπασχολούμενους που έκλεισαν τα μαγαζιά τους και για ρύθμιση των φορολογικών επιβαρύνσεων στο επίπεδο του 25% του εισοδήματος κάθε οικογένειας. Διαβάσαμε για σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών, για άμεση μείωση του ΦΠΑ και μείωση των δημόσιων δαπανών. Μέσα στο γαλάζιο πρόγραμμα προτείνεται επίσης η προώθηση των αποκρατικοποιήσεων και των συμβάσεων παραχώρησης λιμανιών και αεροδρομίων και η ανακοπή της λαθρομετανάστευσης   Από την άλλη, στην πρώτη γραμμή βρίσκεται η μονομερής κατάργηση του Μνημονίου, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, και του επιδόματος ανεργίας στα 461 ευρώ. Επίσης ακούσαμε για κατάργηση χαρατσιών σε μικρομεσαίους, για επιπλέον φορολόγηση του πλούτου και των υψηλών εισοδημάτων, σταδιακή μείωση του ΦΠΑ, και διοχέτευση πόρων για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης. Επίσης ακούσαμε για εθνικοποίηση Τραπεζών, για πάγωμα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, για ολική η μερική διαγραφή δανείων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Σχετικά με το μεταναστευτικό ο Τσίπρας μίλησε για νομιμοποίηση όσων ζουν και εργάζονται στη χώρα καθώς και παραχώρηση ταξιδιωτικών εγγράφων όσων θέλουν να αποχωρήσουν από το ελληνικό έδαφος. Τέλος ακούσαμε και το δίλλημα «Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ».
 Πίσω από τους δύο μονομάχους ο Βενιζέλος αρθρώνει έναν διαφορετικό λόγο, πιο γενικό, που εστιάζει στους δημοσιονομικούς στόχους που πρέπει να επιτευχθούν και μιλά για ένα απλό και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, για προσέλκυση επενδύσεων καθώς και για εκπόνηση ενός νέου εθνικού παραγωγικού μοντέλου. Ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μιλά επίσης για προώθηση ενός διαφανούς προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων ενώ επιμένει στη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους με θεσμούς αξιολόγηση στη δημόσια διοίκηση. Αναφέρεται στην ανάγκη αναβάθμισης των ελληνικών Πανεπιστημίων και στην ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους. Βέβαια στα δυνατά σημεία που προτάσσει για την ανασυγκρότηση της χώρας υπογραμμίζει την ανάγκη να κατανοήσουμε καλά ποιοι είμαστε και που πηγαίνουμε και καταλήγει ότι πρέπει να ξαναμιλήσουμε με όρους ιστορικούς και πολιτισμικούς. Μπροστά σε αυτές τις αναφορές και τις εξαγγελίες ο ελληνικός λαός παρακολουθεί, σκέφτεται και προβληματίζεται. Οι μεγάλες προσδοκίες άλλωστε γεννούν και μεγάλες απογοητεύσεις και αυτό το γνωρίζουμε καλά. Γιατί είναι εύκολο να μοιράζεις λεφτά με τα λόγια, αλλά όταν χρειαστεί να βάλεις το χέρι στην τσέπη για να τα δώσεις και είναι άδεια τότε κάτι πρέπει να βρεις και να πεις… διαφορετικά θα επιστρέψουμε στην μιζέρια, στην ανασφάλεια και στην απόλυτη καταστροφή και τότε την ευθύνη θα την έχουμε και εμείς αφού δεν μάθαμε από το πάθημά μας.. 
Θόδωρος Γοτουχίδης